YAŞAM VE ÖLÜM

İleriye doğru bir adım...

Bu yaşama inat bir adımken, ona kavuşmak için ise ilk adım.

Attığım her adım beni hayattan uzaklaştırırken bunu umursamıyordum. Ellerim ceketimi bulup onu üstümden çıkarırken soğuk havanın bedenimi sarmasına izin veriyordum.

Üşümeyi veya diğer şeyleri umursamıyordum. Çünkü bedenimin maruz kaldığı soğuk

buzlaşmış kalbimin yanında bir şey ifade etmiyordu. Kumun içine batan çıplak ayaklarım soğuk deniz suyuyla buluştuğunda aklıma o gün geliyor. Geri çekilmiyor veya karşı herhangi bir şey yapmıyorum.

Deniz seviyesi bu sefer dizlerime ulaştığında derin bir nefes alıyor ve yıldızların süslediği kainata bakıyorum. Bu güzel kainatın içindeki kötü insanlar aklıma geliyor. Nasıl böylesine güzel bir evrenin içinde bu serece iğrenç insanlar olabiliyor? Aklım almıyor. Aklımdaki soruların beynimi kurcalamasına izin vermeden önümdeki sonsuz denize bakıyorum. Bakışım ile anılarım bir bir gözümün önüne gelirken yutkunmama engel olamıyorum.

"Ben olmamalıydım. "diyorum içimden. "O gün ölen ben olmamalıydım. "diyorum sesli bir şekilde.

Boğazım düğümleniyor ve yavaş yavaş soğuğun etkisine girmiş vücudumu zorla hareket ettiriyorum. Deniz seviyesi bu sefer ise belimi bulduğunda yumruk olan ellerimi yavaşça açıyorum. Aylardır hiçbir şekilde akmayan gözyaşım bu sefer mutluluktan akıyor. Ona kavuşmanın heyecanı vücudumu sararken gözyaşlarım arasında gülümsüyorum.

"Geliyorum sevgilim. Aylar önce bizi ayıran bu deniz de sana kavuşmaya geliyorum. "

Deniz seviyesi yüzüme yaklaştığında gözlerimi mutlulukla kapatıyorum. Suçluluk duygum vücudumu terk ederken, suyu tamamen içime çekmemle nefesim kesiliyor. Debelenmiyor veya hiçbir şekilde kaçmıyorum. Yavaş yavaş bilincim kapanırken aklımdan sadece bir tane şey geçiyor.

"Tekrardan seninle birlikte olmak için geliyorum sevgilim."

-

Ölmüştü...

Cesedi kısa sürede bir balıkçı tarafından bulunmuştu. Onu denizden çıkardıklarında ailesine ulaşılmaya çalışılmış ama aylar önce tıpkı onun gibi bu denizde boğulan sevgilisinden başka kimseye ulaşılamamıştı. Haberlere ve halkın gündemine konu olmuştu. Tabii ki diğer şeyler gibi bu da akıllarda uzun süre kalmamış ve unutulmuştu.

Her şey unutulsa bile bir şeyin akıllardan silinmeyeceği kesindi. Bu da zavallı gencin kolunda jiletle yazılmış yazıdan başka bir şey olamazdı.

"Bizi unutmayın."

Yağmur Aydın