top of page

Ara

Mutlak Son

koprudergi0
11 May 2022
1 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 16 May 2022

Gün batıyor dağlardan kuşlar gitmekte

Derin bakışlar perdeler inmekte

Yapraklar gibi titrek bu ellerim

Ama ne çare eriyor dizlerim

Odam ağır nemli buğulu pencere

Saatli bomba gibi ensemde gölge

Kuruyon çiçek gibi tenim solmada

Kalbim durcak, gözlerim kopmakta

Nice sevdiklerim gitti, tanıdığım

O mutlak sona bendemi yakınım

İsmail Mert İşler

1266 10/G

Son Yazılar

Hiçlik Sonrası

Bir zamanlar göğe uzanan o kudretli ağaç, Şimdi köklerinden bir bir sökülmekte Her bir yaprağı her bir dalı hatıra gibi Dökülürken toprağın acımasız kucağına Güneşin sarı ışıkları bile artık acı ver

Mekanların sesleri var derler Senin de seslerin var yuvamı kıskanma Soğuk bir kış günü açmış tomurcuk gibisin Aykırı Bana ait değilsin yeşil tomurcuk, değilsin Sevgin meçhul, gerçekliğin meçhul, sen

Ve bir ses; Yürekler ağlıyor, çığlıklar duyulmuyor Yetim Sessizlik, bağlıyor herkesi O şimdi hiç olmadığı kadar ağır Postallar… Onlar...

Yorumlar

bottom of page