SES

Ve bir ses;

Yürekler ağlıyor, çığlıklar duyulmuyor

Yetim

Sessizlik, bağlıyor herkesi

O şimdi hiç olmadığı kadar ağır

Postallar… Onlar artık taşımıyor içindekileri

“Nefes alamaz orda”

“Acısına doyamadım şehidimin”

“Acına doyamadım şehidim!”

“Etme kurban olduğum rabbim, sevmez o gök mavileri”

Sevmez…

Gülmeyi sevmez! Renk sevmez! Sevmeyi sevmez!

Oysaki…

Oysaki her şey değil midir o

Sevdası yoktur onun

Tektir

Ses seda yok

Dağlar inliyor bu sefer sesinden

Bir karıncanın duymadığı sesten

“Eşhedü elle ilahe illallah…”

Devamı gelmiyor

Her şey gibi, o da yarım

Günler, aylar, yıllar asırlar…

Hakkari’nin dağlarından, Çanakkale’nin toprağından Gençler…

Bir söz dökülüyor ağızdan

“Atam yok”

Cüretkârca, kibirlice, sakin ve düşünülmemiş

Şehidimin kanına basıp geçiyor

“Toprak” diyor, “Vatan” demiyor

“Oyun” diyor “Vatan” demiyor

Bilmiyor, kara parçası sanıyor… Milletini bilmiyor

Ve yine birileri… Bekliyor…

“Düzeleceğiz” kelimeler dökülüyor

“İnanırım düzeliriz”

Vay halimize…

AYSUN KÜLAHLIOĞLU